Podpisanie umowy bez zabezpieczenia środków na rachunku bankowym jest jednym z poważniejszych naruszeń przepisów, których może dopuścić się zamawiający. Artykuł 46 ust. 1 ufp stanowi, że jednostki sektora finansów publicznych mogą zaciągać zobowiązania do sfinansowania w danym roku do wysokości wynikającej z planu wydatków lub kosztów jednostki. To przede wszystkim główny księgowy odpowiada za to, aby zamawiający nie naraził się na konsekwencje z tytułu naruszenia tego przepisu.
Podstawowym obowiązkiem głównego księgowego jest dokonywanie wstępnej kontroli zgodności operacji gospodarczych i finansowych z planem finansowym wraz z potwierdzeniem jej dokonania w postaci złożenia kontrasygnaty. To główny księgowy powinien poinformować zamawiającego o braku zabezpieczonych środków na sfinansowanie zamówienia i odmówić kontrasygnowania umowy. Jeżeli jednak mimo otrzymania odmowy zamawiający podpisuje umowę, to naraża się na odpowiedzialność. Zgodnie z art. 15 ust. 1 uondfp naruszeniem jest zaciągnięcie lub zmiana zobowiązania bez upoważnienia określonego ustawą budżetową, uchwałą budżetową lub planem finansowym albo z przekroczeniem zakresu tego upoważnienia lub z naruszeniem przepisów dotyczących zaciągania lub zmiany zobowiązań przez jednostkę sektora finansów publicznych.
Kary mogą być dotkliwe zarówno dla kierownika jednostki, jak i głównego księgowego, który mimo obowiązku kontrasygnaty dopuścił do zawarcia umowy bez zabezpieczenia środków. Jak stanowi art. 31 uondfp, karami mogą być: upomnienie, nagana, kara pieniężna i zakaz pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi. O zasądzeniu konkretnej kary decydują komisje orzekające. Na podstawie wydanego orzecznictwa można wysnuć wniosek, że takie naruszenie jest jednym z najpoważniejszych, i raczej trudno liczyć, że dostanie się tylko upomnienie czy naganę.
